Category: Uncategorized

22. Herrien astea

MIGRAZIOAREN IDEIAK APURTUZ

ELKARTASUN ERALDATZAILEAREN TOPAKETAK

2016KO AZAROAREN 21-27.

Apirilaren 18an (egun berean urte bete lehenago 700 etorkin hil ziren itsasoan itota) hasiera eman genion Harresirik gabeko Lurraldeak egitasmoari. Lampedusako mosaikoaren aurrean elkartu ginen herriko 50 elkartek deituta.

Abuztuan egon ginen Mikelazuloko 14 kide Lampedusan.

Aste honetan Elkartasun eraldatzailearen Topaketa egingo dugu.

Topaketa hauetan gogoeta sakon bat bultzatu nahi dugu. Agerian jarriz eta salatuz jarrera arrazistak, geure gizarteetan, azkenengo 500 urtetan bereziki, ereindako erro sakonak dituztenak.

Elkartasun informatu bat sustatu nahi dugu. Hau da, ez duena ondorio larriak solik begiratzen eta egoera horiek arintzen saiatuz, migrazioaren existentziaren erroei eta kausei buruz gogoeta lantzen duena. Miseria egoerak eta gerren atzean dauden interesak eta jarrera humanoen inguruan egiten den manipulazio mediatiko hipokritak agerian jarriz. Europako gobernuen politika migratorioaren eta lotsa salatuz. Elkartasun eraldatzailearen sareak bultzatu nahi ditugu, lehen planoa jarriz migrazioaren erro estrukturalak, etorkinen aurkako harresien politika zitala eta injustua, elkartasuna modu bat gu geu eta gizartea eraldatzeko euskarria. Begirada berri justu eta bizigarria bat mundo mailako gertakizun estruktural baten aurrean.

Atera dugun kartelak, pentsamendu hau islatzen du:

Migrazioaren ideiak hautsiz. Elkartasun eraldatzailearen Topaketa”

Gonbidatu bereziak izango ditugu. Muga egiten duten hainbat lurraldetik (Melilla, Lampedusa eta Lesbos eta Calais) etorritako kolektibo eta aktibistak egongo dira gurekin gosari eta hitzalditan.

Continue reading

FUOCOAMMARE Zineforuma Niessenen

Azaroaren 17an, Fuocuoammare filmari buruzko Zineforuma dago Niessenen. Hemen duzute pelikula honi Askavusak egindako kritika euskaraz.

FUOCOAMMARE: ASKAVUSA TALDEAREN IRITZIAK.
2016ko otsailaren 24.
Rosiren filmak Berlingo Zinemaldia irabazi du.
Eta meritu handiz. Rosiren filma, izan ere, film handi eder bat da. Zinematografiaren aldetik oso ongi eraikitako lana da. Muntaia eta argazkiak maixuki antolatuak daude eta filmaren gorputz poetikoaren adierazpen organiko eta harmoniotsua dira.
Zuzendariaren kurrikulumak eta eskuratu duen palmaresak, horren premia balego, 2014 ezkeroztik Rosik lantzen ari denaren emaitza zinematofrafikoari buruzko itxaropenarako motiboak ematen dituzte. Eta egun hauetan zine aretoetan ikus daitekeen pelikulak, bidezkoa zen itxaropen kualitatibo eta artiskoa baieztatu du. Horrela bada, onargarria dirudi Berlingo zinemaldiaren epai-mahaiak egindako balorazioa. Continue reading

02_Bozetoa

Varios de los impactos de la militarización en la isla:

Ecología: En una de las reservas naturales de Lampedusa (que curiosamente está rodeada de antenas electromagneticas) hay varias especies de aves que tienen prevista su parada. Algunas anidan en ella y otras realizan su parada en epoca de migración. Pero las ondas electromagneticas las desorientan. Con lo que desde hace un tiempo no aparecen.

Economía: 500 militares en una población de 6000. Sueldos que alimentan a muchas familias locales.

Reflexiones sobre turismo…

Recientemente Lampedusa se ha convertido en un símbolo de la vergüenza de Europa. La primera parada de un viaje que demasiados no terminan; una isla donde al margen de estas catastróficas circunstancias, la situación de los residentes es precaria ya que los ingresos son escasos , sobre todo en invierno. Pero la realidad aquí es muchísimo más compleja de lo que uno puede vislumbrar en una semana, una realidad llena de secretismo y desinformación donde los barcos militares amparados por la oscuridad de la noche, discretamente transportan cientos de personas cuando nadie mira y los intereses económicos se camuflan bajo pretextos humanitarios y donde la degradación humana choca de frente con la frivolidad del turismo de “souvenir”.

Es descorazonador ser testigo en primera persona como espectador impotente de lo despiadada que es la economía con el ser humano, tanto con los residentes como con las personas que arriesgan su vida, para poder mantenerla lejos de su tierra y el alto precio que pagan a cambio, porque aquí se ve con mucha claridad que el dinero manda y que los que ingresan son capaces de atrocidades para incrementar sus beneficios.

Por otro lado, quién es Europa para decirle a Lampedusa y sus habitantes cómo tiene que tratar una situación que a cualquier país le queda grande o que elija entre su sustento principal, el turismo y la “ayuda humanitaria”; dos palabras que en estos tiempos están adoptando una connotación, que nada tiene que ver con lo humano y que se acerca más a la inmunidad para el tráfico de personas.

01_Bozetoa

Migranteak non daude? Zein helburu dute zentru horiek? Nork kudeatzen dituzte? Zein onura edota kalte ditu migranteentzat?

Mikelazulotik Lampedusara ‘ascoltare’ teknika esperimentatzeko

I.- MIKELAZULOTIK LAMPEDUSARA

Abuztuaren 22an goizeko 11,00etan elkartu ginen Mikelazulon. Bidaiaren hasiera.

Motxilak, maletak, alaitasun handia.

Zergatik goaz? Barne behar batek bultzatuak. Gizatasun osoago bat esperimentatzeko posibilitatea sumatzen genuen. Etzen inorekiko konmiserazioa. Etzen geure ahalmenen handiustea. Behar genuen Europaren lotsaizunaren simboloaren muinan egon. Horren lekuko izan, zuzenean ezagutu eta gure pentsamendua, sentiberatasuna eta ekintza ahalmena, sakonagoa eta zabalagoa, gogorragoa eta xamurragoa, behar genuen entzun eta hitzegin. Gure artean hilabete hauetan hitz errepikatua izan bada, ascoltare hitza izan da.
Baina zertara zoazte? Galdetzen ziguten.

Laguntzera? Tokatzen bada lagunduko dugu, bainan ez goaz laguntzera.

Europaren lotsaizuna salatzea? Bai. Hori da gure bidaiaren zergatik funtsezkoenetako. Baina nola salatu? Egia esan ez dakigu! Badaramagu buruan ideia bat edo beste, bainan han egon arte, hango lagunekin egon arte, ezin dugu ezer zehaztu. Ezta gure asmotxo horiek egingo ditugun ere. Musikaz, poemaz, antzerkiz, sare-sozilekiko loturez, gogoz kargatuak gaude. Bainan ez dakigu, zehatz, zer egingo dugun.

Egoera horretan bidaia: Mikelazulotik Renfera oinez motxilez kargatuak; Errenteria-Oreretatik Donostiako Renferaino; Donostiatik Bartzelonara autobusez; Bartzelonan afaria eta loa; Bartzelonatik Erromara hegazkinez; Erromani orduak betez Ostiara; Erromatik Lampedusara; Lampedusako aeroportuan Giacomo, Alexandra, Naussica, Francesca, Fabrizio, Ana… besarkatzea betidanik lagunak baginen (eta ginen) bezala… momentu garrantzitsua zen. Eta inoren aurre kalkulorik gabe eta elkarrekiko konfidantza eta pozari paso libre utziz egin genuen bidai neketsu zoragarria. Oximorón! Esango du norbaitek. Bainan hala izan zen. Neketsua zen bidaia, loari dagozkion orduak lapurtuak, gorputza aulkiaren eta ibilgailuen harresien barruan deseroso…baino, baino… eskurtsioan doazten nerabeak baina zaratatsuagoak, show manen emanaldiak, italiano ikastaroa publiko eta dohainekoa, glutenaren bertuteak eta deskalabroak, juan carlos ehiztaria eta marianitoren abenturen kontaketa dialogatua, kazajastaneko aurkikuntza eta maitasun kanten sorkuntza eta enkarnazioa… ez ziguten isun bat bera ere jarri… baina hala izan zen: desmasiako zarata egin genuen, far-leherketa ugariak… eta binaka-hirunaka xuxurla moduko solasaldi sakonak ixurtzen ziren natura natural gure ahotsetatik.

 

IMG_20160822_133826

Ondo pensatuta (onartzen dut ondo pentsatzeko modu asko daudela), bidaiaren lehenengo sorpresa harako bidaia bera egin genuen bezala (umorez eta sakontasun handiz) egitea izan zen. Zergatik? Ginen egoeran (bagoaz baina ez dakigu zer egitera goaz, zehazki) umore karga eta solasaldi filosofiko poetikoak urduritasunaz libratzeko sistemarik hoberena izan zitekeena erabili genuen, eta gainera, konturatu gabe. Horrela atera zen. Noski, ez autobusean ezta hegazkinean, nekez egin daiteke dantza. Eta bartzelonako gauan gorputzak leher eginda genituen dantzarako behar den ahalmen jauzitzaileak gure giharrak mogitu zezan.

Lampedusaraino bidaia (22an atera Mikelatik, 23an Lampedusako lagunak besarkatzen) bada, etorkizun ziren ondorengo egunetako sorpresetara prestatzeko, prestakuntza saio ezin hobea eta gainera sorpresiboa. Haizearen atsaren kontua da. Putz egiten du eta beti ezustean harrapatzen gaitu.

II.- ASCOLTARE-TEKNIKAREN ESPERIMENTAZIOA

Abuztuaren 24ko goizeko zazpitan abiatu naiz gauden etxetik eguzki iratzar berriaren mundu argitsura ascoltare kontseilua praktikan jartzeko asmotan. Entzun dudan lehen gauza izan da:Lampedusarko portu eta itxasora joan beharrean, joan zaitez Lampedusako lurra eta lehorrera. Entzun, kasu egin eta abiatu naiz kilometro pare bat edo (Lampedusa uharteak 10 km. Luze da) egitera. Paretak hasi dira hitzegiten eta entzun-irakurritakoetatik honako hau jaso dut:”Non acontertari dell’horizonte….Cerca l’infinito” eta ondo-ondoan beste hau: “Non amare per paura dé sofrire é come non viviere per paura dé morire”. Aurrera jarraitu dut eta ikusten dudana da etxe bakan batzuk, lur lehorra, gogorra, piku tximbo horietakoak, eremu ez-emankorra. Pentsatu dut: lur eremu honetan egongo al dira harresituriko etorkinak? Izan ere Lampedusa hirian egin dugun denbora turismoko giroak hiri erdiguneak betetzen du eta migrazioaren fenomenoa ikustezina bihurtzen da. Lehen egunean hiru pertsona bakarrik ikusi nituen beltz kolorekoak. Hortan nengoela bideak aurrean “zaunka-zeruertz” bat somatu nue, txakur pare bat basamortu hartan solteak… eta entzun nuen nire kirioen urduritasuna. Buelta eman eta portu aldera jeitsi nintzen.

Portu adean goizeko 8.ootan badago mogimendua. Turismoaren ekoizpenaren langileak: lehen kafea hartzeko kafetegia irekiak, itxas barrena barkuz bidaia egiteko eskeintza ugaria, urazpiko marabila naturalak (ez gorpu sozialki ekoiztuak) ikusteko submarinismo egiteko gonbiteak, jende asko motoa eta parasolak hartu eta uharteko plaiaren baten bila (kale ugari eta eder askoak daude). Mogimendua. Eta portuari itxiera emanez: ZONA MILITARE DIVIETO PASARE. Hurbildu naiz atera eta paretan pintada bat: PROTEGE LE PERSONE, NO LE CONFINE. Geroago enteratu naiz: Giacomok ez du hori idatzi. Gainera, usaimen finekoa izanik, esaten dit: Ez nago ados! Zer demoniogatik izango da? Bihar galdetuko diot bainan agian zuzen dago, zeren zer zentzua du eskatzeak, nori eta mugak zaintzeko sortutako egitura bati, bere izaeraren kontrako jarduerak egin dezan. NATO-ri, Frontex-i edo Harmadari hori eskatzeak ez al du erakusten baomen dagoela oraindik erakunde horiekiko batere funts praktikorik ez duen konfidantza eta/edo menpekotasun bat?

Maquina bat (italianoz maquina da autoa) pasa da nire ondotik. Gainean zeraman grabatua esaera hau: Io faccio la bella vita. Hara! Maquina batek egiten du bizitza, eta gainera egiten du la bel vita. Oi! Zer gutxi balio dugun!!!!

 

IMG_20160823_195547

Cafe Royalen espreso italiano goxo eta merke bat hartzen ari naiz itzalpean mahaitxo batean. Nire aurretik bikote bat igaro da eta ohartu naiz neskak kamiseta bat zeramala aldarrikapen honekin: “Welcome to Paradise”. Pentsatu dut Lampedusari buruz ari zela. Eta gogora etorri zait egun pare lehengoko komentarioa bat: Lampedusa zerua da, hain eder naturak egina. Baina Zeru horretan gizakion zibilizazioak Infernu bat sortu du (ikustezina, klaro)…Baina infernu horren muinean mundu berri baten zeruertzak argitzen hasi dira (elkarte solidarioak, etorkinen duintasun eta antolakuntza eta protestak, dominazioaren harresirik gabeko amodioen ugaritzeak, bizitzan (eta ez heriotzaren beldurrean) errotzen diren pentsamenduak eta eraikitzen ditugun harremanak…

Tabaccheri (estanko) batera joan naiz Winston paketea erostera. Hango neskak esan dit: “buona giornata”. Ez nekin nola italianoz erantzun. Galdetu diot eta atsginez erakutsi dit: “anchè per lei!. Orduan mintzapraktika egiten hasi gara. Errepikatu dit: “buona giornata”. Eta nik, italiano autentikoan, erantzun diot “anchè per lei”. Irrifar zoragarri batez agur esan dit. Horretan nintzela fruteria baten aurretik pasatu naiz eta nektarina bat gosaltzeko gogoa piztu zait. Hartu dut bat, nagusiarengana joan naiz eta esan diot: zenbat da? Zorro batean sartzera zihoan eta esan diot momentuan bertan jatekoa zela. Esan dit orduan: “Come, come!”. Eta nik: “Quanti è?” Eta berak “come, come”. Eta nik “Quanti, quanti è?”. Eta berak “come come”. Ikusirik irtenbiderik ez zegoela, irrifarra egin, grazie esan eta nekatarina janez egin dut gosariaren lehen partea.

Askatasun plazan geratuak ginen bidaiari guztiak elkartzeko eta hantxe nengoela etxe baten harrizko pareta lau grabatu ikusi nituen: Lehena, Francisco Aita Santuak Lampedusara eginiko bidaiaren oroigarri. Bigarrena “Auspici Vitorio Emanuele”–informatu beharko naiz ondo, bainan Victor Manuel Italiako erregea izandakoa dela uste dut. Garibaldiren mogimendu iraultzailearen bizkar gainean altxatu zen erregea…. Hirugarren honela zioen: Lampedusa al suoi figli caduti: 1914-1918 eta 1940-1945. Laugarrena berriz 2004ko uztailaren 2an Lampedusari eman zioten Urrezko Dominaren oroigarri da. Honela dio: “Il Presidente de la Republica. 2 julio 2004. Medalla d’oro.

…..La populazione tutta dava testigantza d’umana solidaritate ed accoglienza verso gli emigranti…”

Etxe horren ondoan gizon adineko seguraski Lampedustar batzuk solasean. Tentazioa izan dut lau grabatu horiei informazioa eskatzeko. Bainan prudentzia pixko bategatik atzera egin dut. Dena den, pentsatu dut, beraien gauzei buruz interes benetakoaz galdetuz hastea ez da “taktika” txarra haien eta nire artean empatia zubi bat eraikitzeko.

Joseba, alias Giusseppe.

Iritsi gara Lampedusara

Orereta-Bartzelona-Roma-Lampedusa…. eta iritsi gara! Bidai luzearen ostean hilabetetan gure ahotan etengabe izan dugun Lampedusan lur hartu dugu.  Poroak guztiz irekita etorri gara hemengo esperientzia gure azalean sentitzeko. Susmoa daukagu- eta horretara etorri gara nolabait- gure eskemak hautsi eta birmoldatu egingo direla. Eta horretan bidelagun eta gidari izango ditugu Askavusa elkartekoak, urtetan zehar euren isolak (irlak) bizi duen egoeraren (migrazioa, militarizazioa) inguruan hausnarketa eta lan sakona egiten ari diren lagunak.  Gaur egun migrazioaren aurrean Europa edukitzen ari den jarrera tamalgarriaren gainean analisi politiko kritiko interesgarria egiten dute eta ziur elkarrizketa aberats eta sakonak izango ditugula eurekin.

Gaur Askavusako kideek euren elkartea erakutsi digute. Porto M espazioa izena du. Bertan egiten dituzte euren bilkurak eta publikoki irekita dago (ekitaldi kulturalak antolatzen dituzte, besteak beste, musika kontzetuak, tailerrak, hitzaldiak, erakusketak…).

DSC_0077

Gaur egun Lampedusako hondartzetara iritsitako objektuak biltzen dituen erakusketa bat dago bertan ikusgai. Objektu guztiak itsasoaren beste aldetik datozen migranteen barkuetan topatuak dira: Liburuak, lapikoak, jantziak, plastikozko botilak, kasetteak, zapatak, gutunak… Indartsua da benetan.

DSC_0050

Fabrizzio elkarteko kideak azaldu dizkigu erakusketa egitearen arrazoiak.

Hemen elkarrizketa interesgarritik berak esandakoaren lagin txiki bat:

“Migrazioa oso modan dagoen zerbait da. Batez ere fundazio handi, banku eta enpresen artean. Objektu hauek, adibidez, oso baliotsu bihurtu dira fundazio mota horientzat eta maiz saiatzen dira haiek erabiltzeko eskubidea izaten. Zergatik? Objektu hauek ahalbidetzen dizutelako narratiba bat eraikitzen. Lagundu dezakete haien diskurtso eta jarrera justifikatzen, humanitario izatearen aitzakia faltsuan, mediterraneoa guztiz militaritzatzen, esaterako. “Etorkin gaixoak, lagundu ditzagun” jarrerarekin  patroi neo-kolonialista berrezartzen. Erabilpen komertzial bat ere eman dakieke.

Baina era berean, eta hori da gure helburua, objektu honek atzean zer gizatasun daukan indartzeko. Nork egin zuen, nork erabili zuen, zein lurraldetik datorren, zein kondiziotan bidaiatu duten euren jabeek, zergatik, beraiek ihes egin behar izan zuten gerra hori nork sortu zuen, zein interesekin…” Hori da guk erakusketa honekin lortu nahi duguna. Objetu hauek guztiak indartsuak dira oso, baina kontuz ibili beharrra dago, objektu bat behartu dezakezulako  zuk nahi duzuna esatera”.

DSC_0055DSC_0024DSC_0062DSC_0022

 

Bagoaz Lampedusara!

 

Abuztuaren 22an, Mikelazuloko 14 bidaiarik LAMPEDUSA UHARTEAN lurra hartuko dugu.

Lampedusa uhartea, turismo garestiaren gune seinalatua da. Oso ederra egin zuen naturak Lampedusa. Aberatsek bere erreserba egin dute.
Lampedusa uhartea, pertsona etorkin urazpiratuen, asesinatuen, kanposantua da. Eta bizirik iritsi direnen konzentrazio eremua.
Lampedusa uhartea, uharte militarizatua da (OTAN, Frontex, Italiako Armada) gerrarako atonduriko leku estrategikoa.
Lampedusa uhartea, giza-solidaritatearen, askatasunaren eta fraternitatearen uhartea da.

Lampedusa da Europako lotsagabekeriaren simboloa. Lampedusa da Europa berri desberdin baten aldarria.

Askavusa talde solidarioaren eskutik Lampedusara goaz. Gure besarkada ematera goaz. Lotura solidarioak indartzera. Egoera zuzenetik ezagutzera. Gure ohiu eta salaketa aldarrikatzera: Harresirik gabeko lurraldeak.

Harresi fisikorik gabe; ez Melillako harresia, ez Calaiseko harresia, ez Europako ekitaldeko fronteretako harresia, ez Mediterraneo harresia, ez NATO eta ez Frontex. Ez ditugu nahi.

Harresi mentalik gabe: islamofobia Europako minbizia da.

Harresiak desegin eta harremanak eraiki. Askatasun harremanak, begirune harremanak, elkartasun harremanak. Eta guzti honen ukazioa da azken hamarkadetan Afrikako hainbat eta hainbat lekutan, eta prezeski Mediterraneo inguruko lurraldetan maltzurki eta gezurretan oinarriturik kapitalaren metaketarako piztu diren gerrak. Europa errealki existenteak (Troikaren Europak), Kulturaren Kapital Europearrak izendatzen duen Europak du errua, nahiz berak ukatu.

Lampedusara goaz. Han bizi eta ezagututakoa zabalduko dugu bueltakoan gure Herrian.

Bideoa: https://youtu.be/gZN_jd6zFCE

Mikelazuloko bidaiari Lampedusatarrak.

INFO +

Lampedudako bidaiaren informazio guztia, kronikak, argazkiak etab. horretarako prestatu dugun webgune honetan aurkituko dituzue

>> http://harresirikgabe.eus <<

Jarraipena egiteko sare sozialak:
TW: https://twitter.com/HarresirikGabe
FB: https://www.facebook.com/harresirikgabe/

Manifestua

manifestu-kartela